روزایی که سر کار می رم بهترم و صبح زود پا می شم یه مقدار حدود یک ساعت و نیم ریاضی می خونم و بعد می رم سر کار و عصری هم برگشتی حدود دو ساعتی باز ریاضی می خونم، شاید هم بیشتر و شاید برم یه نیم ساعتی هم بدوم. این نیم ساعت دویدن رو نمی دونم چطور براش برنامه ریزی کنم. بعضی وقتا با خودم می گم نگه دار آخر هفته به جاش چند ساعتی برو کوه ولی بعد نمی رم از طرفی هم ورزش نمی کنم حالم جسمیم به هم می ریزه به اندازه ای که طبیعی نیست این اتفاق، و خب عصرها هم اینقدر وقت ندارم که حالا یک ساعتی رو صرف ورزش و اینا بکنم مخصوصا که می افته وسط کار ریاضیم. به هر حال، باهاش کنار میام یه جوری. ایده آلم اینه که یه روزی چند کیلومتر سربالایی رو بدون توقف بدوم. حالا داشتم می گفتم، روزایی که سر کار می رم خوبم بد نیستم ولی روزای تعطیل که باید بهتر باشم و وقت بیشتری برای رسیدن به کارام دارم می زنه به سرم. مثلا امروز صبح تا ساعت 9 اینا داشتم در مورد هوشنگ ابتهاج و بقیه تو اینترنت کلیپ می دیدم و می خوندم. هوشنگ ابتهاج یک سالی در ایران به زندان افتاده و این مایه شرمساریه و الان هم کلن زندگی می کنه حالا دخترش تو اینستا یه برنامه ی فرهنگی شروع کرده که توش با آدمای مختلفی در مورد فرهنگ و شعر و ادبیات و موسیقی مصاحبه می کنه. .ظهری هم یه ساعتی خوابیدم و بعد از ناهار هم یه قسمت از سریال مردگان متحرک رو دیدم که مزخرفه ولی سرگرم کننده ست. بقیه ش رو سعی کردم ریاضی بخونم یعنی به ویدیوهای آنالیز دو دکتر شهشهانی گوش می دادم. شاید از این به بعد سر پا به ویدیوها گوش بدم نشستن زیاد هم احتمالا در تخریب سلامتیم نقش داشته. برای دو تا وبلاگ هم کامنت گذاشته بودم که یکیشون عصری جواب داد و یکی هنوز هم جواب نداده، آزاردهنده ست این دیر جواب دادن. هفته قبل تلفنی با یکی از خواننده های قدیمی وبلاگم صحبت کردم که خب اونم حالم رو تا حدودی بد کرد، دوست ندارم همه جا مسئولیت گردن بگیرم، اینجام مسئولیت ایجاد یه مکالمه. به هر حال خودم رو در یک موقعیت غیرضروری قرار دادم. سعی می کنم هر روز بنویسم چون الان که با خودم فکر می کنم می بینم دوست داشتم بدونم مثلا ده سال پیش چه مزخرفاتی تو ذهنم می گذشته که یه سری کارا کردم. حالا به کسی آسیبی نزدم ولی به خودم زیاد آسیب زدم، به هر حال مردم اشتباه می کنن و ممکنه یه مسئله رو غلط حل کنن ولی دکتر بشن ولی من به نظرم هر اشتباهی کردم در زندگیم منعکس شده.