کاریکاتور

این حرف‌ها شبیه کاریکاتوره، مثل این می‌مونه که یه پدری پسرش رو بگیره بهش بگه پسرم تو نباید دوس دختر داشته باشی، بلکه باید حیا پیشه کنی و بیدار بمونی و تا صبح عبادت خدا رو به جا بیاری، مسخره. اینم از سرنوشت ما بود. 

کراش

ما خودمون هم زندگی همدیگه رو سخت کردیم. حالا مثلا چی میشه یکی بهت سلام میده با روی گشاده جواب بدی، چپکی بهش نگاه نکنی. برا خودت میگم، چشات چپ میشه. سه واحد دانشگاه شریف مهمان داشتم رو یکی از دخترا کراش داشتم ناخودآگاه از کنارش که رد می‌شدم نگاهم بهش بود، چنان با غیض نگاهم کرد که دیگه من غلط بکنم کراش بازی کنم.

بوفالو

ما این موضوع رو جدی نمی‌گیریم، روابط اجتماعی رو میگم. یه مدت می‌خواستم کلاس موسیقی چیزی برم دو تا آدم ببینم، دیدم همچین نچسبه. بعدم این کار مثل سرمایه‌گذاری تو انرژی‌های تجدید پذیره، هزار سال بعد به سوددهی می‌رسه. من الان مثل یه بوفالو هستم که یه پاییز و زمستون هیچ چی نخورده. 

دروغ چرا

سلام

برای ما سخته حرف راست بزنیم، حداقل نه تا وقتی که خودمونیم. یه مدت هم اینطوری امتحان کنم شایدم مسیر زندگی بشریت عوض شد. خوشحال نیستیم و دلیل اصلیش هم خودمونیم، بین یک سری اوهام زندگی می‌کنیم و آخرشم نمی‌فهمیم چه رنگی رو دوست داریم.